Implikasi Tawjih Retorik Terhadap Pentafsiran al-Quran [The Implications of Rethorical Tawjih on The Interpretation of The Quran]

Abstract

Tawjih retorik atau tawjih bala?ghi dalam ilmu qiraat bertujuan meneliti perbezaan lafaz bacaan dari sudut gaya bahasa Arab yang indah dan mendalam. Tawji?h ini mampu menyerlahkan keindahan pentafsiran al-Quran dan makna-makna yang terbit daripadanya. Penulisan ini bertujuan menyerlahkan tawji?h bala?ghi yang tersirat dalam pelbagai qiraat quraniyyah yang mampu memperkaya makna ayat, memperluas makna ayat, dan membuka ruang kepada dimensi tafsir baharu yang saling melengkapi antara satu sama lain. Pendekatan penulisan bersifat kualitatif ini dilakukan dengan kaedah kajian kepustakaan yang diperolehi daripada sumber primer dan juga sekunder. Analisis deskriptif-induktif pula digunakan bagi menganalisis ayat-ayat yang mempunyai qiraat berbeza bagi mengenalpasti kesan perubahan tersebut terhadap gaya bahasa dan keindahan retorik al-Quran. Seterusnya, analisis deduktif digunakan untuk menilai bagaimana tawji?h bala?ghi memberi implikasi terhadap pentafsiran al-quran. Kajian ini mendatangkan enam aspek balaghah yang merangkumi uslub al-iltifa?t, al-fas?l wa al-was?l, al-istifha?m wa al-ikhba?r, al-taqd?m wa al-ta’kh?r, al-kina?yah dan al-hadhf wa al-dhikr yang wujud hasil daripada perbezaan qiraat. Hasil kajian mendapati bahawa ilmu bala?ghah dan qira?’a?t mempunyai perkaitan yang amat rapat apabila pendekatan balaghah terhadap qiraat mampu membuka dimensi yang menarik untuk memahami keindahan makna dan kekayaan makna al-Quran. Tawji?h bala?ghi juga memainkan peranan penting sebagai wasilah dalam pentafsiran al-Quran bagi memperkaya makna ayat, memperluas makna ayat, dan membuka ruang kepada dimensi pemahaman terhadap pentafsiran yang lebih mendalam. Justeru, implikasi tawji dalam ilmu tafsir amat penting sebagai nilai tambah terhadap ketelitian dan keluasan ilmu tafsir.

Rhetorical Tawj?h in qir?’?t aims to examine the differences in Quranic readings from the perspective of the eloquent and profound Arabic linguistic style. This rhetorical analysis highlights the beauty of Quranic interpretation and the deeper meanings derived from it. The present study seeks to reveal the implicit tawj?h bal?gh? found within various qiraat qur’aniyyah that enrich, expand, and complement the interpretive dimensions of Qur’anic verses. This qualitative study employs a library-based research methodology, drawing upon both primary and secondary sources. A descriptive-inductive analysis is applied to verses that exhibit variations in qir?’?t to identify the effects of these differences on the Qur’an’s linguistic style and rhetorical beauty. Subsequently, a deductive analysis is used to assess how tawj?h balaghi influences Qur’anic interpretation. This study identifies six rhetorical aspects—uslub al-iltifat (style of transition), al-fasl wa al-wasl (disjunction and conjunction), al-istifham wa al-ikhbar (interrogation and assertion), al-taqdim wa al-ta’khir (preposing and postposing), al-kinayah (metonymy), and al-?adhf wa al-dhikr (ellipsis and mention) that emerge from the differences among the qir?’?t. The findings indicate that bal?ghah and qir?’?t are deeply interconnected, as the rhetorical approach to qir?’?t unveils fascinating dimensions for understanding the richness and beauty of Quranic meanings. Moreover, tawj?h bal?gh? serves as an essential medium in Quranic interpretation by enriching meanings, broadening semantic dimensions, and deepening exegetical understanding. Thus, the implications of rhetorical tawj?h in tafsir play a significant role as an added value to the precision and comprehensiveness of Quranic exegesis.