Lakuan Pertuturan dalam Filem Nordin Ahmad [Speech Acts in Nordin Ahmad’s Selected Movies]

Abstract

Lakuan pertuturan merupakan hubungan dua hala antara penutur dengan pendengar yang memperlihatkan ujaran penutur dalam menyatakan sesuatu dapat difahami oleh pendengar dan pendengar bertindak balas terhadap ujaran penutur. Tujuan kajian ini dijalankan adalah untuk menganalisis lakuan pertuturan menggunakan teori lakuan bahasa Searle (1969). Data penyelidikan diperoleh daripada empat buah filem Melayu klasik, iaitu filem Semerah Padi (1956), filem Hang Jebat (1961), filem Seri Mersing (1961) dan filem Lancang Kuning (1962). Hasil penyelidikan mendapati bahawa sebanyak 1391 lakuan bahasa yang terdapat dalam ujaran yang digunakan pada keempat-empat buah filem. Sebanyak 370 lakuan pertuturan daripada FLK, 277 lakuan pertuturan daripada FHJ, 496 lakuan pertuturan daripada FSM dan 248 lakuan pertuturan daripada FSP. Daripada jumlah tersebut, lakuan pertuturan asertif merupakan lakuan yang paling dominan, iaitu sebanyak 671 kekerapan, diikuti oleh lakuan direktif sebanyak 442 kekerapan dan lakuan ketiga yang paling kerap ialah lakuan ekspresif sebanyak 176. Lakuan komisif dan deklaratif merupakan lakuan yang kurang kerap digunakan, iaitu sebanyak 96 dan 6 kekerapan. Dalam kajian ini, pengkaji hanya memfokuskan kajian kepada aspek lakuan pertuturan direktif dan asertif. Pemfokusan kajian ini dibuat kerana kedua-dua aspek merupakan lakuan pertuturan yang paling dominan dan dilihat sebagai elemen yang paling utama dalam filem Nordin Ahmad antaranya tujuan, matlamat, kehendak dan idea komunikasi. Penggunaan teori pragmatik, iaitu Teori Lakuan Bahasa (Searle, 1969) dilihat amat berwibawa dalam merungkai makna hajat komunikatif penutur, diinterpretasi dan difahami oleh pendengar, seterusnya pendengar bertindak terhadap hajat komunikatif penutur. Sumbangan kajian ini dapat dilihat kepada keberkesanan sesuatu komunikasi, iaitu setiap ujaran yang dihasilkan mestilah bermanfaat kepada orang lain seperti ujarannya ringkas, tepat, mudah difahami dan tidak kompleks. Hasil analisis data mendapati bahawa lakuan bahasa dapat memberikan satu input dalam komunikasi, iaitu hubungan yang saling memahami.

Speech acts is a two-way relationship between speakers and listeners that demonstrates how the speaker expresses something that the listener can understand and the listener responds to what the speaker is saying. Researchers listed one main objective of the study, namely analyzing speech acts using Searle's (1969) speech acts theory. The research data were obtained from four classic Malay films, namely Semerah Padi (1956), Hang Jebat (1961), Seri Mersing (1961) and Lancang Kuning (1962). The results showed that a total of 1391 speech acts were included in the four films used. 370 speech acts from FLK, 277 speech acts from FHJ, 496 speech acts from FSM and 248 speech acts from FSP. Of these, the assertive speech acts was the most dominant, 671, followed by the directive of 442 and the third most frequent is expressive speech acts of 176. Commissive and declarative speech acts are the least frequently used, with 96 and 6 frequency. In this research, the researcher limit the speeh acts only to directive and assertive. Limitation are made due to speech acts is most domainan in the selected Nordin Ahmad Film’s and seems as the main factor in films such as objectives, aims, desires, and communications ideas. The use of the pragmatic theory, the speech acts theory (Searle, 1969), was seen to be very effective in unraveling the meanings of communicative intent of the speaker, interpreted and understood by the listener, thus listening to the communicative intent of the speaker. This research contribute to clearly conversation, achieve conversation goal like every speech must clearly language, easy to understand and incomplex. Data analysis results show that language can provide one input in communication, that is, mutual understanding.